'All family'
Samen eten en verbinden tijdens Castricum aan Tafel

Foto's: Nico Lute

Als ik eind van de middag het terras van De Oude Keuken op loop, zit het gezellig vol. Het is prachtig weer, iedereen is buiten. Fietsers puffen even uit, kinderen spelen bij de waterpomp. Wanneer ik doorloop naar de keuken komen de kruidige geuren me tegemoet. Ik ruik koriander, dille en munt. Qudsia, Zulifqar, Amane, Anas, Erik en chef-kok Martijn zijn - ieder op een eigen plek in de keuken - druk bezig met de voorbereidingen voor de tweede editie van Castricum aan Tafel. Ook deze keer helemaal uitverkocht: 100 oude en nieuwe inwoners van Castricum schuiven straks aan. De vrijwilligers in de keuken snijden, hakken, roeren en mengen de ingrediënten voor de gerechten uit de Midden-Oosterse en Mediterrane keuken. Het ruikt heerlijk, nu al.

Later op de middag komen ook Osama, Mahmoud en Fadi helpen om de tafels te sjouwen en te dekken. Op alle tafels verschijnen bloemetjes, kaarsen, speciale placemats en menukaarten. Daarop herken ik de geuren uit de keuken: bulgur salade met dille en peterselie, geroosterde aardappeltjes met citroen, kip kebabs in marinade en nog veel meer lekkers. Terwijl iedereen druk is met de laatste voorbereidingen, maakt Nico Lute alvast foto's en wordt Erik, de initiatiefnemer van Castricum aan Tafel, geïnterviewd door een journalist van het Noordhollands Dagblad.

Rond 18:30 uur komen de eerste gasten. Zij worden welkom geheten door Waseem en Haben en krijgen een plek aangewezen aan een van de 6 lange tafels. Onder hen inwoners die in Castricum zijn geboren en getogen en nieuwe inwoners van de Oosterzijweg in Limmen, het hotel in Akersloot, de Stetweg in Bakkum en de Koekoeksbloem, Puikman en De Bloemen in Castricum. Er worden handen geschud, namen uitgewisseld en al snel raakt men met elkaar in gesprek. Over de landen van herkomst, vluchtverhalen, maar ook over talenten, hobby's en beroepen.

Ik raak in gesprek met Habiba en Mohamed uit Somalië. Zij wonen al langer in Castricum dan ik. Vijf van hun zes kinderen zijn inmiddels volwassen en uit huis, de zesde doet de HAVO op het Jac. P. Thijsse College. De volwassen kinderen werken als verpleegkundigen en doktersassistenten in Den Helder en Alkmaar. Mohamed is taxichauffeur en brengt kinderen naar school. Habiba is vaak in de bibliotheek te vinden, waar zij onder andere Nederlands leert.

Dan sluit ik aan bij een andere tafel. Links van mij zit een ouder echtpaar uit Syrië. We praten met onze handen en ogen en een beetje met een vertaalprogramma. Ze maken duidelijk dat ze het eten lekker vinden. Vol trots vertellen ze dat het dessert, Rose Mehalabya, typisch Syrisch is. Later hoor ik dat hun kinderen en kleinkinderen allemaal in Denemarken zijn. Elkaar opzoeken kan niet. Het opgroeien van de kleinkinderen maken zij mee via foto's en videobellen. Rechts van mij zit een grote man. Ik zeg mijn naam en hij vraagt of ik Arabisch spreek. 'Nee, sorry', antwoord ik. Turks dan? Ook niet helaas. Dan misschien Koerdisch? En nee, ook dat spreek ik niet, zelfs niet 1 woord. 'Is ok', zegt hij, 'all family'. En zo is het ook. Zoveel mensen, zoveel achtergronden en iedereen geniet van elkaar en het heerlijke eten.

De eerstvolgende editie van Castricum aan Tafel in juni is uitverkocht voor betalende Castricummers. In september, oktober, november en december is nog wel plek. De editie in oktober is speciaal bedoeld voor gezinnen met kinderen. Meer informatie en reserveren op www.castricumaantafel.nl.

Petitie ‘Goede huisvesting voor alle inwoners’ aangeboden

De petitie is donderdag 10 april onder grote belangstellingaangeboden aan het college van B & W. De grote opkomst maakte duidelijk hoe belangrijk dit voor veel Castricummers is.

De petitie voor goede huisvesting voor ALLE Castricummers heeft veel aandacht gehad, evenals het protest vanuit inwoners van Castricum op 21 maart bij bezoek van Mona Keijzer aan de Stetweg. De sfeer in de gemeente, bij inwoners, maar ook in de raad en bij het bestuur, lijkt veranderd. De nieuwe wethouder, Judith Schram, heeft huisvesting voor statushouders in haar pakket. Hopelijk verbetert het beleid en worden er passende maatregelen genomen, zoals we in de petitie met elkaar aan het bestuur vragen.

Veel dank aan alle aanwezigen en ondertekenaars!

Namens Samen Castricum, Mariët van IJzendoorn

Stalen containers in de showroom: een voorbeeld?!

Samen Castricum organiseerde protest tijdens werkbezoek minister

Een paar keer per week fiets ik langs de oude showroom aan de Stetweg. Normaal gesproken wordt in een showroom tentoongesteld wat er allemaal voor moois te koop is. Toen ik in Castricum kwam wonen zag ik er prachtige groen-gele landbouwmachines achter grote glazen gevels. Daarna was de showroom jarenlang leeg. Nu woont Osama er. En Mohammed. Samen met zo'n 20 andere jonge statushouders die gevlucht zijn uit conflictgebieden in onder andere Jemen en Syrië.

De gemeente Castricum biedt Osama, Mohammed en de anderen onderdak in stalen containers in het halfduister van de showroom. Het is een slooppand. Er zijn lekkages, er is te weinig daglicht en gebrek aan frisse lucht. Het douchewater wordt achter de showroom direct in de sloot geloosd. Op enkele meters afstand raast in de spits iedere paar minuten een trein langs. Nee, het is niet mooi wat we hier in deze showroom tentoonstellen.

Kijk maar goed hoe het niet moet

Daar denkt Mona Keijzer, BBB-minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, anders over. Zij beschouwt de opvang in de showroom als voorbeeld voor het land. Vrijdag 21 maart kwam minister Keijzer daarom op werkbezoek. Zij werd begroet door zo'n 150 inwoners van Castricum die zich schamen voor de manier waarop onze gemeente Osama en de anderen huisvest. Het protest werd in korte tijd georganiseerd door de mensen achter Samen Castricum. "Kijk maar goed hoe het niet moet!", riepen de demonstranten om duidelijk te maken dat de containers geen voorbeeld zijn. Ook de vele spandoeken hadden een duidelijke boodschap over de opvang aan de Stetweg: "De Stet = pet", "Ik schaam me rot!" en "Mona, is dit sober genoeg voor jou?".

Voor het oog van vele lokale en landelijke nieuwsmedia heette Osama de minister bij aankomst welkom. Hij bood haar bloemen uit Bakkum aan en een brief van de bewoners. In de brief beschrijven Osama en zijn medebewoners de 28 problemen die al maanden niet opgelost worden. Daarna leidde Osama de minister rond in zijn container. In de ruimte van 2,2 bij 6 meter staan een bed, een kast, een klein bureautje en een koelkast. Geen stromend water, toilet, douche of kookgelegenheid: dat moeten de bewoners delen. Aan de muur heeft Osama een papier opgehangen met onregelmatige werkwoorden. Hij spreekt goed Nederlands en is bezig met de voorbereidingen voor zijn studie Politicologie. In zijn container komt Osama alleen om te slapen.

Solidariteit

Na afloop van het werkbezoek en het protest ontvangt Samen Castricum een bericht van één van de statushouders: "Uit het diepst van mijn hart wil ik de inwoners van Castricum bedanken. Ik heb echt de solidariteit gevoeld. Wanneer ik een huis krijg huur ik een grote zaal en nodig ik alle inwoners van Castricum uit voor een lunch met traditionele Jemenitische smaken."

Samen Castricum is blij met dit bericht. Ons doel is immers om oude en nieuwe inwoners dichter bij elkaar te brengen en zo het gevoel van gemeenschap te versterken. In onze gemeente is zoveel moois dat we kunnen tentoonstellen. Laten we daar samen voor blijven werken.


Foto boven: Osama overhandigt de minister bloemen en een brief.

Foto's onder: Zo'n 150 demonstranten verwelkomen minister Keijzer. Osama leidt de minister rond in zijn container.

Foto's: Ronald Goedheer