Als ik eind van de middag het terras van De Oude Keuken op loop, zit het gezellig vol. Het is prachtig weer, iedereen is buiten. Fietsers puffen even uit, kinderen spelen bij de waterpomp. Wanneer ik doorloop naar de keuken komen de kruidige geuren me tegemoet. Ik ruik koriander, dille en munt. Qudsia, Zulifqar, Amane, Anas, Erik en chef-kok Martijn zijn - ieder op een eigen plek in de keuken - druk bezig met de voorbereidingen voor de tweede editie van Castricum aan Tafel. Ook deze keer helemaal uitverkocht: 100 oude en nieuwe inwoners van Castricum schuiven straks aan. De vrijwilligers in de keuken snijden, hakken, roeren en mengen de ingrediënten voor de gerechten uit de Midden-Oosterse en Mediterrane keuken. Het ruikt heerlijk, nu al.
Later op de middag komen ook Osama, Mahmoud en Fadi helpen om de tafels te sjouwen en te dekken. Op alle tafels verschijnen bloemetjes, kaarsen, speciale placemats en menukaarten. Daarop herken ik de geuren uit de keuken: bulgur salade met dille en peterselie, geroosterde aardappeltjes met citroen, kip kebabs in marinade en nog veel meer lekkers. Terwijl iedereen druk is met de laatste voorbereidingen, maakt Nico Lute alvast foto's en wordt Erik, de initiatiefnemer van Castricum aan Tafel, geïnterviewd door een journalist van het Noordhollands Dagblad.
Rond 18:30 uur komen de eerste gasten. Zij worden welkom geheten door Waseem en Haben en krijgen een plek aangewezen aan een van de 6 lange tafels. Onder hen inwoners die in Castricum zijn geboren en getogen en nieuwe inwoners van de Oosterzijweg in Limmen, het hotel in Akersloot, de Stetweg in Bakkum en de Koekoeksbloem, Puikman en De Bloemen in Castricum. Er worden handen geschud, namen uitgewisseld en al snel raakt men met elkaar in gesprek. Over de landen van herkomst, vluchtverhalen, maar ook over talenten, hobby's en beroepen.
Ik raak in gesprek met Habiba en Mohamed uit Somalië. Zij wonen al langer in Castricum dan ik. Vijf van hun zes kinderen zijn inmiddels volwassen en uit huis, de zesde doet de HAVO op het Jac. P. Thijsse College. De volwassen kinderen werken als verpleegkundigen en doktersassistenten in Den Helder en Alkmaar. Mohamed is taxichauffeur en brengt kinderen naar school. Habiba is vaak in de bibliotheek te vinden, waar zij onder andere Nederlands leert.
Dan sluit ik aan bij een andere tafel. Links van mij zit een ouder echtpaar uit Syrië. We praten met onze handen en ogen en een beetje met een vertaalprogramma. Ze maken duidelijk dat ze het eten lekker vinden. Vol trots vertellen ze dat het dessert, Rose Mehalabya, typisch Syrisch is. Later hoor ik dat hun kinderen en kleinkinderen allemaal in Denemarken zijn. Elkaar opzoeken kan niet. Het opgroeien van de kleinkinderen maken zij mee via foto's en videobellen. Rechts van mij zit een grote man. Ik zeg mijn naam en hij vraagt of ik Arabisch spreek. 'Nee, sorry', antwoord ik. Turks dan? Ook niet helaas. Dan misschien Koerdisch? En nee, ook dat spreek ik niet, zelfs niet 1 woord. 'Is ok', zegt hij, 'all family'. En zo is het ook. Zoveel mensen, zoveel achtergronden en iedereen geniet van elkaar en het heerlijke eten.
De eerstvolgende editie van Castricum aan Tafel in juni is uitverkocht voor betalende Castricummers. In september, oktober, november en december is nog wel plek. De editie in oktober is speciaal bedoeld voor gezinnen met kinderen. Meer informatie en reserveren op www.castricumaantafel.nl.
